Een berichtje vanuit een heel regenachtig Engeland. We zijn inmiddels drie weken hier en raken wat gewend aan ons leventje. Vier volwassenen in een huis is niet altijd makkelijk, zeker niet als er weinig ruimte is om elkaar uit de weg te gaan. Maar we beginnen inmiddels een beetje een routine op te bouwen en een aantal dingen gaan gelukkig nu een stuk sneller/ makkelijker. David en ik krijgen het inmiddels voor elkaar om hem in een uur gewassen en aangekleed te krijgen én hij kan het meeste zelf doen. Ook is hij nu een stuk zelfstandiger in de rolstoel en bij het overschuiven naar het bed/ een andere stoel. Twee keer in de week komt de fysiotherapeute langs en van haar hebben we geleerd hoe we David in een auto kunnen krijgen. Gisteren zijn we voor het eerst naar de supermarkt geweest met z;n vieren. Dat was een hele openbaring, maar het is goed om te weten dat we nu ook verder weg kunnen. Vorige week zijn David en ik samen met de bus naar de stad geweest. Het feit dat zulke dingen lukken zijn hele openbaringen en zorgen ervoor dat we ook nog echt van dingen kunnen genieten. Het gaat dus allemaal best goed hier, hoewel David best wel snel moe wordt van alles en we momenteel allemaal super verkouden zijn. Maar we zijn redelijk optimistisch en genieten van elke dag.